شليل

شليل آشنايي و شرايط نگهداري

شليل

با نام علمي Prunus persica var. nucipersica مي باشد.شليل از خانواده هلو است .

اين درخت بومي آسيا است. يكي از قديمي ترين درختان ميوه  مي باشد. ميوه اين

درخت داراي هسته بزرگي مي باشد و گوشتي صاف به رنگ تيره‌اي دارد. ميوه اين

درخت بدون كرك ميباشد. طعم ميوه هاي اين درخت بسيار شيرين و خوشمزه است.

اين درخت مرتفع است كه ارتفاع آن ۴ تا ۱۰ متر مي رسد. اين درخت عمر كوتاهي

دارد. حدود ۱۵۰ گونه با اندازه و رنگ و بافت و طعم هاي متفاوت وجود دارد. شكوفه هاي

اين درخت در بهار قبل از برگ ها به وجود مي آيد رنگ صورتي و داراي ۵ گلبرگ مي باشند.

بيشتر رقم هاي اين درخت خود بارور مي باشند. شليل ها انواع زيادي دارند بعضي از

آن ها به نام هاي شليل سفيد ، شليل شمس،شليل مغان، ردگلد..... اين نوع از شليل ها

ديررس مي باشند.

آبياري

اين درخت به آبياري زيادي احتياج دارد و وقتي شروع به ميوه دهي مي كند آبياري بايد

بيشتر هم بشود. در فصل تابستان درخت به هيچ عنوان نبايد خشكي بكشد چون باعث

مي‌شود ميوه ها كم آب شوند. بايد در نظر داشته باشيد كه آبياري بيش از حد باعث

پوسيده شدن ريشه اين درخت ميشود

دما

اين درخت ها نسبت به سرما بسيار مقاوم مي باشند. آن‌ها تا دماي منفي ۲۱ درجه را

مي توانند تحمل كنند. همچنين در تابستان در مقابل گرما هم مي‌توانند بسيار مقاوم

باشند. در فصل تابستان ميوه هاي اين درخت بسيار باكيفيت‌ تر هستند.

خاك

خاك شني براي اين درخت مناسب است.خاك اين درخت بايد زهكشي كامل و سبك

با عمق يك تا يك و نيم متر باشد. ريشه‌هاي درخت در برابر كمبود تهويه خاك بسيار

حساس هستند. خاك اين درخت هرگز نبايد غرقاب شود چون به درخت آسيب مي رساند.

نور

اين درخت به نور كامل و مستقيم آفتاب احتياج دارد. در طول روز براي رشد كافي به

۶ تا ۸ ساعت نور مستقيم نياز دارد. رشد و باروري درختان به شدت نور بستگي دارد.

نور باعث ايجاد رنگ در ميوه‌ها ميشود.