درخت بلوط

درخت بلوط آشنايي و خصوصيات بلوط

درخت بلوط

گونه هاي Quercus كه با نام بلوط نيز شناخته مي شود ، نشان دهنده يك تيره مهم از خانواده

Fagaceae است. به طور گسترده اي در جنگل هاي معتدل نيمكره شمالي و مناطق آب و

هوايي گرمسيري توزيع شده است.گونه هاي Quercus با برگهاي متناوب ، ساده ، برگريز يا

هميشه سبز با حاشيه لوب ، دندانه دار يا كل مشخص مي شوند. گلهاي نر در تسمه هاي زرد

آويز به وجود مي آيند ، با برگها يا بعد از آنها ظاهر مي شوند. گلهاي ماده بر روي يك درخت ،

به صورت منفرد يا در سنبله هاي دو تا چند گل وجود دارد. هر گل داراي پوسته اي از فلس هايي

است كه با هم تداخل دارند و براي نگه داشتن ميوه يا بلوط بزرگ مي شوند كه در يك تا دو

فصل بالغ مي شوند. بسياري از اعضاي آن در طب سنتي براي درمان و پيشگيري از اختلالات

مختلف انساني مانند آسم ، بواسير ، اسهال ، زخم معده و ترميم زخم استفاده شده است.

فعاليت هاي بيولوژيكي متعدد از جمله فعاليت هاي ضد التهابي ، ضد باكتريايي ، محافظ كبدي ،

ضد ديابت ، ضد سرطان ، محافظت از معده ، آنتي اكسيدان و سيتوتوكسيك به حضور تركيبات

فعال زيستي مانند تري ترپنوئيدها ، اسيدهاي فنليك و فلاونوئيدها نسبت داده شده است.

اين مقاله با هدف ارائه اطلاعات موجود در مورد استفاده هاي دارويي ، مواد شيميايي شيميايي

و دارويي گونه ها از بلوط انجام شده است. با اين حال ، براي روشن شدن كامل نحوه

عملكرد تركيبات زيست فعال آن و ارزيابي سميت مزمن در داخل بدن ، قبل از بررسي كاربرد

بالقوه آنها به عنوان يك مكمل در غذاهاي كاربردي و داروسازي طبيعي ، به تحقيقات بيشتر

نياز است.

مزيت هاي درخت بلوط

از زمان هاي ابتدايي ، بشر از گياهان براي نيازهاي اساسي خود مانند غذا و دارو استفاده

مي كردند. از اين گياهان به منظور بهبود و پيشگيري از اختلالات مختلف انساني در طب

سنتي استفاده شده است. مزيت مهم استفاده هاي درماني از گياهان شامل ايمني ،

اثربخشي ، امكان اقتصادي و سهولت در دسترس بودن آنها است. در ميان تعدادي از گياهان

دارويي ، گونه هاي متعلق به تيره بلوط به طور گسترده اي در طب سنتي استفاده مي شود.

اين تيره از خانواده Fagaceae است. اين شامل 600 گونه در سراسر جهان است كه غالباً از

نظر پويايي گلدهي و باردهي و از نظر شاخص بلوغ متفاوت هستند. گونه هاي تيره Quercus

عمدتا در حوضه مديترانه (پرتغال ، اسپانيا ، الجزاير فرانسه ، ايتاليا ، تونس و مراكش) ، آسيا و

آمريكاي شمالي توزيع مي شوند. تنوع گونه اي فوق العاده اي كه در آمريكا و آسيا گزارش

شده است با همديگر با بالاترين تنوع در 15-30 درجه شمالي در مكزيك و آسياي شرقي است .

اروپا غناي گونه هاي كمتري از خود نشان مي دهد (حداكثر 30 گونه) ، اما اين جنس در آنجا

تقريباً به اندازه آمريكاي شمالي و آسياي شرقي گسترش يافته است ، زيرا تعداد محدودي از

گونه هاي اروپايي در سراسر قاره گسترش يافته اند.